x
  • Ürün Özellikleri
  • Ödeme Seçenekleri
  • Yorumlar (0)
  • Tavsiye Et
  • Resimler
  • Beni Ara
  • Ne zaman ki biz, bizi kaybettik, çocuklarımızı da kaybettik ve hellip;

    Bizim zamanımızda çocuk suçları olarak okul koridorlarında koşmak, istiklal marşı okunurken düzgün durmamak, el kaldırmadan öğretmenle konuşmak geliyordu.

    Ya da bayramda, bayram namazına geç kalmak, şeker toplarken birkaç şekere birden el uzatmak, arabaların arkasından koşmak, çocuk suçları olarak konuşuluyordu. Ne oldu bize ki artık çocuk suçları olarak annesini kesmek, babasını silahla tehdit etmek, sokakta araba yakmak, öğretmenini köşe başında şişlemek, güvenlik kamerasına el sallayarak hırsızlık yapmak kayıtlara geçer oldu?

    O çocuklar mı başkaydı, bu çocuklar mı başka?

    O anne babalar mı başkaydı, bu anne babalar mı başka?

    O günkü terbiye metotları mı başkaydı, bugünkü terbiye metotları mı başka?

    Biz nerede hata yapıyoruz?

    Yapıyoruz ki yanı başımızda büyüyen o masum yüzlü sevimli çocuklar, bir süre sonra dünyamızı zehir edecek hale geliyorlar.

    İşte bu kitapta, bu soruların cevaplarını bulabilmek için bir mum yakılıyor.

    Çocuk terbiyesinde doğru zannedilen yanlışlarla yüzleşiliyor.

    Belki de herkes kendisi ile yüzleşiyor ve hellip;

    Çünkü kendimizi kaybettiğimiz yerde, çocuklarımızı da kaybettik, biliyoruz ve hellip;

    Önsöz

    Hani derler ya ilk göz ağrım diye...

    işte, elinizde tuttuğunuz bu kitap benim yazarlık se-rüvenimin ilk kitaplarımdan biri.

    Yıllar önceydi...

    Paylaşacak çok şeyim vardı, çocuk eğitimine dair...

    içimdeki bir ses, "Yazmalısın, paylaşmalısın çocuğa dair bildiklerini." diyor, bir diğeri ise "Yazsan ne olacak, kim okur ki?" diye itiraz ediyordu...

    Üniversite yıllarımdan beri aldığım notlar vardı, ya-zık olmaz mıydı onlara, ne de özenerek biriktirmiştim onları anne-babalar ile paylaşmak için... Uzunca yıllar Avrupa'da edindiğim gözlemlerim vardı, söylenecek, kritik edilecek şeyler birikiyordu zihnimde... Dahası, kendi kültürel kaynaklarımızdan edindiğim heyecan verici bilgiler vardı... Mevlânâlar, Yunuslar, Hacı Bektaşlar, Itriler, Haime Analar... İstanbul beyefendisinin nasıl yetiş-tirildiğine dair yöntemlerimiz vardı... Şefkat, merhamet, mahcubiyet, tevazuu gibi insanın en kıymetli hâzineleri vardı, bugün unutulmaya yüz tutmuş... Okuduğum bilim-sel makaleler, araştırmalar, kitaplar vardı... Dahası ben bir babaydım; çocuk yetiştirmeye dair hatalarım, yanlış-larımın acıları, doğrularımın sevinci vardı paylaşacak...

    Belki de farkında olmadan çocuğu tanımaya baş-lamıştım ben... Çocuk hiç de zannedildiği gibi bir "bas belası" değil, insan olma mücadelesi veren zayıf biriy-di... Tek dayanağı anne-babası, içinde yasayacağı yetişkinler topluluğu idi...

    Ama gel gör ki, çocuğa dair yanlış imajlar, onun bir "kedi gibi" terbiye edileceği yanılgısını oluşturuyordu...

    Onun bir duygu dünyası olduğu unutulmuştu. Aşağıla-nıyordu mesela çocuk... Azarlanıyordu yanlış yaptığı bir iste, yanlısın ve doğrunun ne olduğunu henüz bilmeden üstelik... Çocuğun bir duygu dünyası olabileceğine çok dikkat çekilmiyordu.

    Onu "adam etmek" için gerektiğinde cezalar veriyor, "akıllansın" diye şiddet uyguluyordu yetişkinler. Ve ben çocuğu iste bu gürültü içinde, sersemlemiş bir halde, sağa sola bakarken buldum.

    İçim acıdı...

    Çocuğa yardım etmeliydim, ama nasıl...

    Çocuğun bu kadar yanlış tanınmasını nasıl değiştire-bilirdim ki... Utanıyordu anne babalar kendi arkadaşla-rının yanında, çocuklarının çocuksu davranışlarından... Toplum da anne-babaları utandırıyordu "Nasıl çocuk yetiştirmiş, suna bak..." diye. Çocuğun utanılacak biri olmadığını, onun acemi, küçük bir insan olduğunu an-latmayı denemeliydim...

    Kim dinlerdi beni bilmiyorum... Çocuğu ceza ile eğit-meye çalışmanın bir utanç değil, gelenek halini aldığı günümüzde ne söyleyebilirdim yetişkinlere?

    Olsun... Yazmalıydım... ve iste elinizde tuttuğunuz bu kitabı acemice kaleme aldım.

    Önce çok yadırgandım, "Ne diyor bu adam?" diye...

    Eleştirildim... Koca bir toplumun karsısında kendimi yapayalnız hissettim...

    Ama gün geçtikçe, "Korkmayın, çocuk iyidir." sözüne inanlar, çocukla dost olmaya başladıklarında kendilerini de çocukla iyi ettiler... Çocukla çocuk olmanın keyfi başkaydı. Bunu tadanlarsa başka anne-babalara da "gel sen de çocuk ol" diye el uzattılar...

    Bir "çocuk dostu" hikâyesi başladı ülkemizde...

    Geri dönüp baktığımda, su küçük bilgi kaynağı kitap 100.000’in üzerinde satıs yaptığını; daha da önemlisi ardından yazdığım kitapların cesaretini oluşturduğunu görüyorum.

    Bugün artık çocuğun "ceza ile adam edilmeye çalı-şılmasının" tek ve geçerli bir eğitim metodu olmadığının konuşulması heyecan verici...

    Çocuk aziz bir misafirdir, anne-babaların evinde "bir süre" kalmak üzere... O süreç bitince misafirler evden ayrılır. Ebeveynler geri dönüp aziz misafirlerine nasıl dav-randığını hatırladığında mahcup olmamalı, utanıp piş-manlık yaşamamalılar...

    Kim ki aziz misafirine saygı gösterir, onun dünyayı öğrenmesine gönüllü rehberlik ederse, o çocuğunu kazanır...

    Kazanılmış çocukların var olduğu bir dünyada ya-sama arzusu ile...

    İÇİNDEKİLER

    Teşekkür 9

    Önsöz 11

    Embriyo Psikolojisi 15

    Genetik karakter nedir? 15

    Psikolojik karakter 16

    Embriyo psikolojisi 16

    Anne-Çocuk Arasındaki Sır 19

    İlk saatlerin önemi 21

    Çocuğun özellikleri bilinçaltına kaydediliyor 21

    Ten, göz, koku 22

    Anne Sütü Gereksiz mi? 25

    Anne sütü 25

    Anne sütü, bebeğin her şeyi 27

    Anne sütü, kanseri önler 29

    Anne sütünün ağız sağlığıyla bağlantısı 29

    Emzirme ve uyum süreci 30

    Çocuk İhtiyaç Duyduğu An Sevgi Alabilmeli 33

    ihtiyaç duyulduğu an sevgi 34

    Ofisle kreş arasına sıkışan anneler 35

    Duygusal yakından ayrılma 36

    Kreş mi, büyükanne mi? 36

    O Yüzden Bazıları "Şıpsevdi" 39

    "Sevme engelli" olma 40

    Anne sevgisinin yokluğu,

    çocuklarını sevememeye de yol açar 40

    Kişi kendiyle yüzleşebilmeli 41

    İlgisiz Çocuk Sendromu 43

    Bazı anneleri bekleyen risk 43

    Ne yapılmalı? 44

    "Evlatkolik" Anne-Babalar 47

    Bağımlılık mı, sosyal hayata hazırlanamama mı? 48

    Çocuk hata yaptıkça tecrübe kazanır 49

    Bağımlı ebeveynin çocuğunu bekleyen birkaç tehlike 50

    "Bağımlılık" kaos, "bağlılık" huzur getirir 51

    Pembe Babalar, Hırçın Anneler 53

    Anne gibi anne, baba gibi baba olmak 53

    Baba, ailede otorite temsilcisidir 54

    Anne şefkat temsilcisi, denge unsurudur 55

    "Arkadaş" Değil; "Baba" Gibi Baba 59

    Babalar artık nerede? 60

    Çok yoğun baba modası! 62

    Babasız çocuklarda davranış bozuklukları görülür 62

    Çocuk Eğitimi ile Çocuk Terbiyesi aynı mıdır? 65

    iyi eğitilmiş çocuk, iyi terbiye edilmiş midir? 65

    O halde "çocuk terbiyesi" nedir? 66

    Tanımadan "Çocuk Terbiyesi" Olmaz 69

    Şahin'in korkak bir kargaya dönüşme hikâyesi 69

    Çocuğunuzu yeniden keşfedin 71

    Başarı mı başarısızlık mı ölçü olmalı? 73

    Çocuğu en iyi anne tanır 74

    Akıllı Uslu Çocuk, Terbiyeli Çocuk mudur? 77

    Çocuğun Çocuk Olduğunu Unutmayın! 81

    Çocuk İçin Oyun Önemli bir "İş"tir 87

    Oyun, oyun değildir 88

    "Haydi, git biraz oyna!" 89

    Oyalamak mı, oynamak mı? 90

    Çocukla oyun oynamak, beceri ister 90

    Çocuk oynadığı oyunun hâkimidir 91

    Oyun amaçsızdır 91

    Adem Modaya değil, çocuğa uygun oyuncak 92

    Güneş ^ aydan küçüklere 93

    2 yaşa kadar 93

    3 yaşından sonra 93

    3-5 yaş arası 94

    6-8 yaş arası 94

    9-11 yaş arası 95

    12 yaş ve üzeri 95

    Asıl Tehlike Oyuncak Silah Değildir 97

    Anormal davranışlar çabuk bulaşır 98

    Çocuğun dünyasındaki kırık noktaların işareti 99

    Çocuk oyuncak silahlardan nasıl uzak tutulmalı? 100

    Sanal Oyunlar Şiddete Yönlendiriyor 103

    "Hepinizi öldüreceğim!" 104

    Sanal sorumlulukla "yarı gerçek" yaşam 105

    Sanal Yolla Ruhsal Hastalık Bulaşıyor 109

    internet teknolojisi masum değildir 110

    Anne-babalar dikkat 111

    Çocuğunuzun Öfkesini Söndürmeyin 113

    Öfke, sosyal hayatı düzenler 114

    Öfke, çocukları tacizden korur 114

    Öfkenin önüne geçilmezse zararlı olmaz mı? 115

    Öfke zehir, vicdan panzehirdir 116

    Vicdan ve öfke dengesi 117

    Çocuk anne-babanın yankısıdır 119

    Ebeveynlerin vicdanı, çocukların vicdan tohumudur 120

    Bahane, vicdanı öldürür 121

    Duyarlılık vicdanı besler 123

    Yalan, Vicdan Zehirlenmesidir 125

    Yalan, kişiliği koruma ihtiyacından kaynaklanır 125

    Yalan, öğrenilen bir davranıştır 128

    Çocuk dünyası ve yalan 129

    Yalan söyleyen çocuk için ne yapılmalı? 130

    Çocuklarda Korku ve Hayata Hazırlanma 133

    Korku doğal bir süreçtir 134

    Korku provaları 134

    Cinsel Eğitim mi, Mahremiyet Eğitimi mi? 139

    İstenmeyen gebelik ve bulaşıcı hastalık korkusu 141

    Cinsel eğitimle mahremiyet eğitimi arasında ne fark var? .... 142

    Mahremiyet Eğitimi 147

    Temel Davranış Refleksi hangi yaşta ve

    nasıl kazandırılmalıdır? 148

    Kardeş, Kardeşin "Kuma"sıdır 153

    Kıskançlık onun kanında var 153

    Tahrip edilen duygular kıskançlığı başlatır 154

    Çocuklara eşit davranmak, kıskançlığı körükler 154

    Adaletsizlik, kıskançlığı doğurur 156

    Adaletsizlik, güvensizliği;

    güvensizlik de kıskançlığı tetikler 156

    Statü kaybı ve kıskançlık 157

    Çocuklar arası yaş farkı kıskançlıkta rol oynar 157

    "Tıpkı babası gibi gözleri var" 158

    Çocuğum Hareketli mi, Hiperaktif mi? 161

    DEHB nedir? 161

    DEHB'nin belirgin özellikleri nedir? 162

    DEHB nasıl oluşur? 163

    DEHB'nin tedavisi var mıdır? 164

    Son bir tavsiye 165

    Anne, Allah Nerede? 167

    Bilinçaltında büyüyen öcü 168

    Her kalpte Allah varsa "O" kaç tane? 169

    Çocuğunuzu Allah İle Korkutmayın 171

    Zorlu Süreç: Tuvalet Eğitimi 175

    Tuvalet eğitimi, anneyle çocuğu yakınlaştırır 177

    Tuvalet alışkanlığı çok defa psikolojiktir 179

    Pratikte neler yapılabilir? 179

T-Soft E-Ticaret Sistemleriyle Hazırlanmıştır.