Peygamberler Tarihi

Yeryüzünü insanla şenlendiren ve onlara doğru yolu göstermek için zaman zaman peygamberler gönderen Allah Teâlâ'ya sonsuz hamd-ü senalar olsun.
 
Peygamberler silsilesinin son halkası, âdemoğlunun faziletçe en üstünü ve ins-ü cin peygamberi Hazret-i Muhammed'e, onun âline ve ashabına salât-ü selam­lar olsun.

İlk yaratılan insan ve aynı zamanda ilk peygamber Hazret-i Âdem; enbiyânın sonuncusu ise Hazret-i Mu­hammed sallallahu aleyhi ve sellemdir. Bu ikisinin arasında resul ve nebi (elçi ve haberci) olarak birçok peygamberler gönderilmiştir.
 
Bu muhterem zatlar; mucizelerle müeyyed, melek­lerle müşerref, vahiy ve ilhamla bilgilendirilmiş bulu­nuyorlardı. Kalpleri Allahtan gelen ilhamların aktığı yer, akılları ve idrak seviyeleri en üstün derecede idi. Onlar ile sıradan insanlar arasında mücevherat ile çakıl taşları arasındaki kadar büyük bir değer farkı vardır.
 
Peygamberân-i izam; özü ve sözü doğru, insanların en değerlisi ve zekisi, her hususta güven duyulmaya layık, Hak'tan aldığı emirleri halka aynen ve tamamen tebliğ eden, fıtrat ve yaratılış itibariyle günah işlemekten uzak kâmil insanlardır.
 
Peygamberlik vazifesinin yerine getirilmesi sırasında karşılaştıkları sıkıntılara sabır ve tahammül gösteren pey­gamberler, hayatlarının tehlikeye düşeceğini anlasalar bile, Cenab-ı Hakk'ın emirlerini halka tebliğden asla çe­kinmemişlerdir.
 
Dış görünüş itibariyle peygamberler ile diğer insanlar arasında ortak özellikler bulunmakla beraber, iç âlemleri yönünden sahip bulundukları güzellikler ve meziyyetler, onların Allah tarafından seçilmiş mümtaz kimseler olduklarının açık delili olmaktadır.
 
Hüküm ve hikmet sahibi Halikımız, zât-ı ilâhîsi ile kul­lan arasında elçilik yapacak peygamberleri müstesna de­ğerlerle bezeyerek yaratmıştır. Onlar; hakikatleri olduğu gibi, gören göze, envâr-ı ilâhi ile aydınlanmış kalbe sa­hip bulunuyorlardı.
 
Vahy-i ilâhî ile ilmin zirvesine yükseltilmiş bulunan peygamberler, günaha bulaşmaktan daima uzak durmuş­lardır. Çünkü "İlâhi cazibe" onları daima doğru yola ve hak olan cihete doğru çekiyordu. Gerçek koruyucu olan Cenab-ı Hak, onların yar ve yardımcısı idi.
Peygamberler, bir işin başında bulunurken, onun so­nunu enine-boyuna ve derinliğine tefekkür ediyor ve ha­yırlı sonuçlara ulaşıyorlardı.
 
Hiçbir kimseden ilim tahsil etmedikleri halde; yük­sek ilim sahiplerini hayrete bırakan konuşmaları, ilâhi vahyi almaları ve dosdoğru bir yolun takipçisi olmaları sebebiyle her türlü yanlış hareketten masun ve mahfuz korunmuş bulunuyorlardı.
 
Muhterem okuyucu, elinde bulunan bu kitapçık, dinî esaslara olduğu kadar akl-ı selime de aykırı bulunan söz­lerden sakınmamıza ve peygamberler hakkında düzgün bir itikada sahip olmamıza vesile olur düşüncesiyle ka­leme alınmıştır. Dikkatle okumak sizden, tevfik ve ina­yet Allah Teâlâ'dandır.